"ADHD nie istnieje. Cała prawda o zespole nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwag" to przełomowa i kontrowersyjna książka, w której neurolog dr Richard Saul, pochyla się nad coraz częściej diagnozowanym u dzieci i dorosłych zaburzeniem, znanym jako ADHD.
Według ostatnich danych u 6,4 mln dzieci w wieku od 4 do 17 lat zdiagnozowano zespół nadpobudliwości psychoruchowej. Podczas gdy wielu sceptyków wierzy, że ADHD jest wymysłem firm farmaceutycznych, objawy deficytu uwagi i nadpobudliwości są zbyt realne dla milionów osób, które często nie mogą funkcjonować bez leczenia. Jeśli ADHD nie istnieje, co jest przyczyną tych zaburzeń?
Autor, opierając się na swoim wieloletnim doświadczeniu w leczeniu pacjentów z symptomami ADHD, stawia szokującą tezę, że nie jest ono chorobą samą w sobie, ale sumą objawów ponad 20 innych zaburzeń psychicznych i fizycznych.
Rozdział 1 Gdzie jesteśmy i jak się tam znaleźliśmy?
Wyobraźmy sobie osobę, która z natury jest roztargniona bądź impulsywna. Ktoś z jej najbliższego otoczenia – przyjaciel, członek rodziny czy wychowawca – zaleca, aby poddała się badaniom. Osoba taka umawia się na wizytę u lekarza rodzinnego lub bada się w ramach ubezpieczenia zdrowotnego. Jeśli ów lekarz nie różni się od większości praktykujących dziś specjalistów, zada swojemu pacjentowi kilka ogólnych pytań o jego objawy. Bardziej skrupulatni lekarze mogą poprosić pacjenta o wypełnienie kilku formularzy używanych do diagnozowania ADHD (takich jak kwestionariusz Vanderbilt Assessment Scale 1 ), lecz nawet ich stosowanie staje się coraz rzadsze. Następnie lekarz porównałby odpowiedzi pacjenta z listą objawów podaną w piątej edycji Diagnostycznego i Statystycznego Podręcznika Zaburzeń Psychicznych (ang. Diagnostic and Statistical Manual of Mental Disorders )
Zaburzenia koncentracji uwagi
- Nie zwraca uwagi na szczegóły (np. popełnia pomyłki wynikające z niedbałości w pracach szkolnych);
- Ma trudności z utrzymaniem koncentracji podczas wykonywania zadań;
- Sprawia wrażenie, jakby nie słuchał podczas bezpośredniej rozmowy;
- Nie stosuje się do instrukcji (np. podczas wykonywania prac szkolnych i codziennych obowiązków);
- Ma trudności z organizacją zadań i czynności;
- Unika, nie lubi lub jest niechętny wobec wykonywania zadań wymagających dłuższego wysiłku umysłowego (np. prac szkolnych);
- Gubi rzeczy niezbędne do wykonywania zadań (takich jak prace domowe);
- Łatwo się rozprasza pod wpływem bodźców zewnętrznych;
- Zapomina o codziennych czynnościach.
Nadpobudliwość i impulsywność
- Wykonuje nerwowe ruchy dłońmi lub stopami;
- Wstaje z miejsca w sytuacjach, w których jest to niewskazane;
- Biega dookoła lub wspina się na meble (co często objawia się jako nerwowość u młodzieży i dorosłych);
- Ma trudności z zachowaniem ciszy podczas spędzania czasu wolnego;
- Jest ciągle w biegu lub zachowuje się jak napędzany silnikiem;
- Przesadnie się wypowiada;
- Wyrywa się z odpowiedziami;
- Ma trudności w oczekiwaniu na swoją kolej;
- Przerywa lub przeszkadza innym (np. podczas rozmowy).
Lista obejmuje łącznie osiemnaście objawów, lecz do spełnienia kryeriów diagnozy wystarczy zaledwie pięć z jednej lub obu kategorii. Tak więc w ten prosty sposób, najpewniej w ciągu kilku minut, osoba, która dotychczas była roztargniona i nadpobudliwa, zyskuje „zaburzenie”.
dr Richard Saul - fragment ebooka "ADHD nie istnieje. Cała prawda o zespole nadpobudliwości psychoruchowej z deficytem uwagi"
